Batı Trakya’da Anne olmak

“Kadınlar zayıftır; ama analar kuvvetlidir.”

Victor Hugo

Yazıma, kendi küçüklüğümden bir anıyla başlamak istiyorum. Her yaz, okullar tatil edildiğinde, gözlerimi pamuk tarlasında açıyordum. Annem, bir gün önceden, evde yemekleri hazırlar ve sabah çok erkenden kalkıp tarhana çorbasını pişirirdi. Hatta soğumaması için, ilk önce gazeteyle kaplar ve bir battaniyeye sarardı. Yanımıza aldığımız o lezzetli yemekleri, tarlada hep birlikte gerek ağacın gölgesinde, gerekse traktörün yanında afiyetle yerdik. O yaşlarda, annemin bizler için yaptıklarını belki de anlayamıyordum. Fakat yıllar sonra, annemin gerçek bir savaşçı olduğunu ve tüm bunları benim geleceğim için yaptığının farkına vardım.

Kısacası, Batı Trakya’da anne olmak zordu o yıllar. Annelerimiz, hem tarlada çalışıp hem de evin yıllık yiyeceğini hazırlıyordular. Bunlar da yetmezmiş gibi, çocuklarının her ihtiyacıyla ilgileniyor ve ellerinden gelen her yardımı sunuyordular. Günümüzdeki hazır bebek bezleri ve hazır yiyecekler yoktu o zamanlar. El emeği, alın teriydi herşey. Bu kadar durmaksızın çalışmalarına rağmen, bir kere de olsun yoruldum kelimesi duyulmazdı ağızlarından. Belki de yorgunluklarını içlerinde yaşıyordular, fakat çocuklarına karşı daima sevgi öpücüklerini verir ve o gülen yüzleriyle neşe saçıyordular. 

Anneler günü tüm dünyada kutlanır, fakat Batı Trakya’da anne olmak bir ayrıcalıktır. Onlar yemeyip yediren, giymeyip giydiren annelerdir. Çocuklarının gözünden akan bir yaş damlası bile, onların kalbine düşen bir ateştir. İşte öyle annelerin ellerinde büyüdük hepimiz. Bu özel günü kutlarken, hayatta olmayan annelerimizi de düşünelim. Sessiz, başkalarını incitmeden ve üzmeden kutlayalım. Anneleri olmayan kişilere saygı duyalım ve onları hissedelim.    

Bu özel günde, tüm annelerin, anne adaylarının, tek başına çocuk büyüten annelerin, hasta olup çocuklarına belli etmeyen annelerin, savaşta bir parça ekmek bulduğunda çocuğuna yediren ve ben aç değilim diyen annelerin, çocuklarına bakabilmek için sürekli işleyen, annelik duygusunu tatmış ya da kendi çocuğu gibi annelik yapmış annelerin, ve son olarak yılmadan savaşan tüm annelerin anneler gününü kutlar ve ellerinden öperim.